Frutu

En botánica, el frutu ye l'órganu procedente de la flor, o de partes d'ella, que contién a les granes hasta qu'estes maurecen y depués contribúi a tremales.[1] Dende un puntu de vista ontogénico, el frutu ye'l ovariu desenvueltu y maduru de les plantes con flor. La paré del ovariu engrosar al tresformase na paré del frutu y denominar pericarpiu, que la so función ye protexer a les granes. Con frecuencia participen tamién na formación del frutu otres partes de la flor amás del ovariu, como por casu el mota o'l receptáculu.[2]

El frutu ye otra de les adautaciones, conxuntamente coles flores, que contribuyó al ésitu evolutivu de les anxospermes. Según les flores atraen inseutos por que tresporten polen, tamién munchos frutos traten d'atraer animales por qu'esvalixen les sos granes. Si un animal come un frutu, munches de les granes qu'ésti contién percuerren el tracto dixestivu del animal ensin sufrir dañu, pa dempués cayer nun llugar aparente pa la so guañada. Sicasí, non tolos frutos dependen de ser comestibles pa esvalixase. Otros, como los abrojos, esvalíxense enferronándose a la pelame de los animales. Dalgunos formen estructures alaes pa poder esvalixase col vientu, como los pládanos. La variedá de tipos de frutos que desenvolvieron les anxospermes al traviés de la so evolución dexó-yos invadir y conquistar tolos hábitats terrestres posibles.[3][4]

Nes plantes gimnospermes y nes plantes ensin flores nun hai verdaderos frutos, magar a ciertes estructures reproductives como los conos de los pinos, comúnmente tómese-yos por frutos.[5]

Munches plantes cultívense porque dan ciertos frutos comestibles y de cutiu fragantes, sabrosu y jugosos llamaos frutes.[6]

  1. , Y. 1994. Tratáu de Botánica. 8ª edición. Omega, Barcelona, 1088 p. ISBN 84-7102-990-1
  2. Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes ESAU
  3. Audesirk, T. G., B. Y. Byers, H. J. Gradia García, R.L. Gradia García. 2003. Bioloxía: la vida na Tierra. Pearson Educación, ISBN 970-26-0370-6, 9789702603702, páx. 423.
  4. Dilcher, D. 2000. Colloquium Paper: Toward a new synthesis. Major evolutionary trends in the angiosperm fossil record. PNAS 97:7030-7036
  5. Roth, I. 1977. Fruits of Angiosperms. In: Encyclopedia of Plant Anatomy, XVI, 675 pages,. ISBN 978-3-443-14010-6.
  6. Sormani, M.I., De Francesco, V., Biondini, M. y González, C. El Frutu. Gabinete de Botánica del Colexu Nacional Buenos Aires, Universidá de Buenos Aires. Consultáu'l 10 de payares de 2009.

Developed by StudentB